/ VI.2016/
Pierścienie / bielone wapnem/ poczernione upływem czasu / zapis pamięci
Ile inkarnacji ma drzewo/ Ile stadiów istnienia duszy/ Czy umiera wraz z utratą korzeni/ Czy drewno wystawione na działanie wody odżywa w inny sposób, towarzysząc ludziom w przeżywanych lękach, niepokojach, chwilach szczęścia…/
wrażenie, że kręcisz się w kółko, przez chwilę patrzysz w lustro, kolejne lustro, ta sama twarz, tym razem szukasz światła, cienie wciąż doskonale odnajdują Cię same
/IX.2014/ Ściborzyce
Na świecie jest Przestrzeń i Czas …
Emocje gnieżdżą się w różnych częściach ciała, ściskają żołądek, robią coś z umysłem, tak, że człowiek refleksyjny się staje i nie wie już potem, czy pozwolić im się panoszyć wieczornie
Miejsca, których już nie ma, fragment pustego pola, na którym kiedyś stał Dom. Nie możesz przecież pamiętać tego domu.. bo jak ?
dziura w murze przyciąga wzrok, obiektyw, Ciebie, omijasz grób, najbliższych, nieznanych, podchodzisz bliżej, wycierasz ręce, wciąż w kolorze tego co wyrwałaś przed chwilą, spust migawki, wąchasz, wciąż pachną …
/VI.2014/
O zmierzchu wieczór zmienia się w noc,
światło Księżyca i latarń ożywia martwe twarze
przypomina o Tajemnicach
wyostrza słuch
…dzwięk tuż za Tobą…
Cienie postaci
z ludowych opowieści
obok
/Świerklaniec/
/IV.2014/
Wieść niesie, że Dywany Nielatające wciąż istnieją we Wszechświecie. Nieświadome, że nie potrzebują skrzydeł by unieść się w górę. Część z nich zza szyby przygląda się ptakom. Inne chowają się w cieniu równie nieświadomych prawdziwego przeznaczenia Witraży. Leżą w kącie teoretyzując czym może być Światło.
Weeekend w środku miasta – parę chwil nad wodą i Jeanloup Sieff na kolanach. Z przodu staw i ważki, za plecami ludzie. W lewym uchu dźwięk pędzących samochodów w oddali, w prawym szum wiatru. Rozdarcie… Czy ono wpisane w dusze mieszkańców dużych miast? Tęsknota za tym by być bliżej przyrody, zmieszana z niepewnością jak się zachować, gdy się pojawia (… strzepujesz wtedy piękną czerwoną ważkę z palca, bo nawet nie wiesz czy toto gryzie…) .
Weekend w środku miasta i czas zatacza kręgi. Przez moment pod powiekami inna trawa inny staw i 20 lat mniej, beztroska. Niby to samo, a teraz ból kręgosłupa jakby większy.
Szczęście to dotyk wiatru. Kolor nadmorskiego nieba. Pachnie wrzosami i chłodem lekko zamglonego poranka. Zwyczajnością. Niezwyczajnością. Spotkaniem z Nieznajomym. Paroma Słowami zamienionymi przypadkiem, które prowadzą do odkryć i zmian. Paroma Słowami zamienionymi przypadkiem, które giną w mroku niepamięci pozostawiając po sobie jedynie chwilowe wrażenie przyjemności..
W głowie mi wrzosy i słona woda. A na kolanach szary Kot. Codzienność. Kubek herbaty w kwiaty. Czerwony jak jarzębina za oknem. Który to już raz jarzębina tutaj ? Czy będę wpatrywać się w nią snując refleksje przez kilka następnych lat? ..
Szczęście to myśli płynące w o l n i e j . Ot.
/7 sierpień 2013/
Wpatruję się w ekran szukając Spokoju. W lekko sielsko-anielskim kolorze, kształcie, regularności linii. Codzienność wije się dysharmonijnie. Miesza chaos z poukładaniem. Pewność, że Kogoś dobrze znasz z zaskoczeniem. (Nie)pewność bo Kogoś dopiero poznałeś z poczuciem Bliskości. Płynną wymianę myśli z chęcią ucieczki jak najdalej stąd. Gdzieś w tym wszystkim Intuicja lekko zasłania ręką wciąż ziewające usta i przeciera ze zdumieniem oczy. Zdaje jej się , że może się budzić powoli . Nie pyta o zdanie. Przebłyski. Ot.
Marzy mi się uporządkowana przestrzeń dookoła. Czyste okna na świat. Minimalizm.
Gdzieś pomiędzy marzeniami, określaniem celów i działaniem, przycupnęła frustracja i rozleniwienie. Uciszam. Z palcem na ustach. Nie potrzebuję ich dziś.
Jasność. Gdzieś tam.
/2.2/2013/
Lód, ruch jednostajny dookoła, muzyka, po raz pierwszy od 8-9 lat, rytm, prędkość, trans .. zapomniałam, jak to lubię, o ilu rzeczach zapomniałam?
… kawa w miejscu gdzie zachorował kot myślę, że będę mieć kota znów.
słowa, emocje
smu tek
czekolada