/26.X.2016/ Warszawa
Czas refleksji i słów, inspiracji myślami mądrych ludzi i przemyśleń własnych. Nawet wernisażowe oglądanie zdjęć przesiąknięte emocjami związanymi z krążeniem pomiędzy tym co obce a co bliskie, problemowi agresji i mnogości kontekstów.Holokaust, transgeneracyjność, mokre od deszczu, rozświetlone ulice miasta…Auditorium Maximum dookoła wciąż a przede mną kolejne słowa: Ganbare! Warsztaty umierania. Cieszę się na nie.
/ VI.2016/
Pierścienie / bielone wapnem/ poczernione upływem czasu / zapis pamięci
Ile inkarnacji ma drzewo/ Ile stadiów istnienia duszy/ Czy umiera wraz z utratą korzeni/ Czy drewno wystawione na działanie wody odżywa w inny sposób, towarzysząc ludziom w przeżywanych lękach, niepokojach, chwilach szczęścia…/
/V/2016/
/powtarzalność zdarzeń/ – Parczew
stoisz tuż obok i patrzysz, jak Ona z trudem wchodzi na krzesło, schodzi, idzie do domu, wraca, wchodzi na krzesło, z trudem schodzi, idzie do domu, wraca, wchodzi na krzesło …
/V.2016/
” Wszystko jest pochylone, tak cieżko zachować pion i poziom. Normalne miasteczko, tylko takie przesuniete troche.”
/Konrad Aleksiejuk/ cyt. z Lanckorony B.Frymorgena
