454

Czy można obrazić się na siebie samego? […] Przestać się do siebie odzywać, nie myśleć więcej w pierwszej osobie. Ostentacyjnie nie zauważać się w lustrach, nie odbierać telefonów, poczty, maili. Wyprowadzić się od siebie. Nie reagować na swoje potrzeby, przyzwyczajenia, imię. Unikać się, (na ile to możliwe) nie przyznawać do siebie w towarzystwie. […] Przestać dla siebie istnieć, nie poniżając się do targania się na swoje życie. („Znaczyłoby to, że ci zależy”). A przecież nie ma się już i tak ze sobą nic wspólnego.
/Mikołaj Łoziński – „Reisefieber”/

 

439

/X.2015/

Chorzów, Cwajka

Chorzow-Cwajka-Anna-WolochChorzow-Cwajka-Anna-Woloch

424

/ VIII.2015 r /    Kraków : Iwona, Józef, Critocteca

Cricoteca-Kraków-Kantor-Anna-Wołoch

423

” …Świat wypełniony jest kadrami. Są niewidzialne, choć składa się z nich bez wyjątku każda przestrzeń. Kadrujemy otwartym okiem przez ograniczające je kości czaszki, przez ramki okularów, przez szybę w autobusie, wreszcie przez obiektyw. Pod powiekami wyświetlają się nam sceny, które za chwile się zdarzą, albo te, które rozegrały się dawno temu. Fotograficznie żyjemy pomiędzy czasem przeszłym i przyszłym. To co zostaje na kliszy lub matrycy jest wypadkową. My jesteśmy zaledwie optycznym sitem(…) /Bogdan Frymorgen/

400

/III.2015 / Porcelana Śląska

398

/X.2014/ – Gromadka

'płoną w nas zachodem wiecznym całe stada słońc”

Gromadka-Dolnoślaskie-Anna-Wołoch

396

/IX.2014/ Ściborzyce

Na świecie jest Przestrzeń i Czas …
Emocje gnieżdżą się w różnych częściach ciała, ściskają żołądek, robią coś z umysłem, tak, że człowiek refleksyjny się staje i nie wie już potem, czy pozwolić im się panoszyć wieczornie

Miejsca, których już nie ma, fragment pustego pola, na którym kiedyś stał Dom. Nie możesz przecież pamiętać tego domu.. bo jak ?

Ściborzyce-cmentarz-Anna-Wołoch

dziura w murze przyciąga wzrok, obiektyw, Ciebie, omijasz grób, najbliższych, nieznanych, podchodzisz bliżej, wycierasz ręce, wciąż w kolorze tego co wyrwałaś przed chwilą, spust migawki, wąchasz, wciąż pachną …

 

291

/VII.2014/

Niektóre zmiany zachodzą w ciągu jednej nocy. Wieczorem kładziesz się do łóżka, śpisz głęboko i spokojnie, a następnego ranka budzisz się, by stwierdzić, że wszystko jest inaczej niż było. Nie umiesz sobie wytłumaczyć co się stało, gdyż słońce wzeszło jak co rano,a na ścianie wciąż wisi ten sam obrazek który już dawno chciałeś zdjąć. Kolory świata są te same.Dopiero po dokładnym przyjrzeniu wydaje Ci się, że są o ton jaśniejsze czy ciemniejsze, ale to złudzenie: to twoje postrzeganie się zmieniło, bo Ty sam z dnia na dzień stałeś się kimś innym.
Andreas Steinhöfel, „Środek świata”

 

 

284

/VI.2014/

O zmierzchu  wieczór zmienia się w noc,
światło Księżyca i latarń ożywia martwe twarze
przypomina o Tajemnicach
wyostrza słuch

…dzwięk tuż za Tobą…

Cienie postaci
z ludowych opowieści
obok

/Świerklaniec/

 

171

Życie. Śmierć. Dźwięk kroków. Echa słów. Przeszłość i Teraźniejszość.        (Pół)Mroku Tyle.